Django Unchained (2012)

Çok değil, daha 90'lı yıllarda, ilk uzun metrajıyla ilk başyapıtını çıkarmış, tüm sinema dünyasını ayağa kaldırmıştı Tarantino. Rezervuar Köpekleri ile sinema tarihinin en iyi suç filmlerinden birisine imza atan bu adam, üstüne üstlük geveze senaryosu ve farklı anlatımıyla literatüre "Tarantinovari" kavramını sokmuştu. True Romance ile romantik film kalıbını baştan yazmıştı, aynı Woody Allen gibi. Ardından gelen Pulp Fiction ile Cannes'dan gelen Altın Palmiye, Oscar'dan gelen en iyi orijinal senaryo, gittikçe heyecanlandırıyordu izleyenlerini. Jackie Brown, From Dusk Till Dawn, Kill Bill ikilemesi, Grindhouse serisi ve Inglorious Basterds. Sinemaya Christoph Waltz'u bahşetmişti bundan 4 sene önce. Sıkı bir Sphagetti Western hayranı olduğunu bildiğimiz Tarantino, bu sefer en sevdiği filmlerden olan 1966 yapımı Django'nun uyarlamasını yapacaktı. Ama öyle esere sadık kalarak falan değil. Tüm kalıplarını, tabularını, bilindiklerini değiştirerek; yani Tarantinovari sinemasını Sphagetti Western ile birleştirerek. 2012 yılının Aralık ayında vizyona giren Django Unchained, Tarantino'nun en güçlü ve en muhteşem filmlerinden birisi olacaktı. Ve oldu da.

Kadrosunda Leo DiCaprio, Christoph Waltz, Samuel L. Jackson ve Jamie Foxx gibi yıldızları bulunduran film; İç Savaş'tan 2 yıl önce, Teksas'ın herhangi bir yerinde geçen siyahi bir hikaye. Django adındaki bir zenci köle, Alman kelle avcısı Dr. King Schultz tarafından bir gece kurtarılır. Amacı açıktır: Django'ya özgürlüğünü verip listesinde olan tüm aranan kanun kaçaklarını teker teker öldürüp ödülleri toplamak. Ama Django'nun amacı başkadır. Köle pazarında kendisinden ayrı bırakılan ve sayısız işkenceye maruz bırakılan karısını, Broomhilda'yı kurtarmak. Schultz ve Django bir anlaşma yaparlar. Schultz Django'ya, Django da Schultz'a yardım edecektir. Ama Django'nun karısı Broomhilda, Calvin Candle denilen sadist ve psikopat bir köle tüccarının elindedir. İşleri hiç kolay olmayacaktır.

Fazlasıyla ilgi çekici bir hikayeye sahip olan Django Unchained, olağanüstü diyaloglara ve yıllar sonra sinema okullarında okutulacak kadar kült sahnelere sahip. "Geveze, boş konuşan" diye yaftalanan Tarantino sinemasının yine sert cevabı "hater"lara. 3 saate yakın süresi içerisinde aksayan, topallayan, göze batan hiçbir sahnesi bulunmayan; üstüne üstlük her sahnede ağızları açık bırakacak kadar olağanüstülüğe oynayan bir ivmesi var. Tarantino'nun bu film için uğraştığını biliyorduk, ama bu denli kusursuza yakın bir iş çıkaracağını kimse tahmin etmiyordu. Altın Küre'de Tony Kushner'ın mükemmel senaryosunun önünde "en iyi senaryo" ödülünü alması ve Pulp Fiction'dan sonra ilk defa büyük bir mecrada onore edilmesi, her şeyin cevabı niteliğinde.

Oyuncu performanslarına anti parantez açmak yetersiz kalıyor. Haklarında cilt cilt basım yapmak gerekiyor. Başta Christoph Waltz ve Leo DiCaprio'nun nefes kesici performansları kamera arkasında Tarantino'nun olduğunu doğrulayacak cinsten mükemmel. Leo DiCaprio'ya ödül törenleri ve dolayısıyla Akademi tarafından yapılanlar açık ve net terbiyesizlik. Geçen sene Chris Plummer'ın berbat performansına ödül veren Akademi, kim bilir bu sene kime verecek bu ödülü ? En azından Christoph Waltz'a bu ödülün gitmesi gerekir. Çünkü o beşli içerisindeki en iyi performans ona ait. Bunun yanında, Jamie Foxx her ne kadar başrol oynasa da Waltz ve DiCaprio'nun şovlarında eziliyor. Buna rağmen çok iyi bir performansı var. Samuel L. Jackson'un yan karakteri de gerçekten başarılı. Tüm kadronun mükemmele yakın oynadığını söylemeyeceğim, zaten tüm Tarantino filmlerinde durum böyle, yeni bir şey yok.

Toparlarsam senenin Lincoln ile tam puanı hak ettiğini düşündüğüm yegane filmi Django Unchained. Tarantino'nun Oscarlarda En İyi Yönetmen dalında aday olamaması her ne kadar saçmalık olsa da, Chris Nolan'ın fan kitlesi gibi Tarantino'nun fan kitlesi de buna alışkın (ben de o kitledenim). Harvey Weinstein'in her sene olduğu gibi yine şov yaptığı bir yılın içinde, kendi projelerinin en iyilerinden. Sphagetti Western ruhunu 2010'lar sinemasında yaşamak isteyenler kaçırmasın. Senenin en iyi 2 filminden birisi.

10/10

Not: Filmin final sekansında çalan o harika şarkı.